ISSN 2658-1086
JAZDA OBOWIĄZKOWA
„Malarstwo polskie XXI wieku”. Narodowa Galeria Zacheta, Pl. Małachowskiego 3, Warszawa. 16 grudnia 2006 - 25 lutego 2007.
Artyści biorący udział w wystawie: Basia Bańda, Kuba Bąkowski, Andrzej Bielawski, Cezary Bodzianowski, Agata Bogacka, Rafał Bujnowski, Tomasz Ciecierski, Ignacy Czwartos, Oskar Dawicki, Jan Dobkowski, Edward Dwurnik, Pola Dwurnik, Wojciech Fangor, Stanisław Fijałkowski, Jarosław Fliciński, Stefan Gierowski, Bożena Grzyb-Jarodzka, Łukasz Huculak, Piotr Janas, Paweł Jarodzki, Maria Kiesner, Łukasz Korolkiewicz, Tomasz Kozak, Dominik Lejman, Robert B. Lisek, Wojciech Łazarczyk, Marcin Maciejowski, Robert Maciejuk, Bartek Materka, Anna Mierzejewska, Jarosław Modzelewski, Marzanna Morozewicz, Anna Myca, noBrain (Monika Waraxa & Jakub Budzyński), Paulina Ołowska, Roman Opałka, Anna Ostoja, Włodzimierz Pawlak, Dorota Podlaska, Zbigniew Rogalski, Agnieszka Rzepka, Wilhelm Sasnal, Jadwiga Sawicka, Jacek Sempoliński, Krzysztof Skarbek, Marek Sobczyk, Michał Stachyra, Kamil Stańczak, Paweł Susid, Marek Szczęsny, Grzegorz Sztwiertnia, Małgorzata Szymankiewicz, Leon Tarasewicz, Jan Tarasin, Aleksandra Waliszewska, Krzysztof Walaszek, Julita Wójcik, Iwona Zając, Włodzimierz Jan Zakrzewski, Karolina Zdunek, Jakub Julian Ziółkowski, Maria Zuba.
Wystawa „Malarstwo polskie XXI” wieku zbiera w jednej przestrzeni Zachęty Narodowej Galerii Sztuk wybrane dzieła ponad 60 artystów różnych pokoleń i różnych środowisk świadczących o potencjale, różnorodności i przemianach zachodzących w tej niegdyś najwyżej cenionej ze sztuk. Sytuacja malarstwa uległa zmianie w dobie zalewu mechanicznie produkowanych obrazów. Niektórzy artyści bronią jeszcze statusu malarstwa wywodzącego się z modernizmu, inni – jest ich już większość – podejmują dialog z ilustracjami gazetowymi, obrazami filmowymi i fotografią. Malarstwo wkracza w codzienność, artyści wybierają tematy trywialne, traktują dziedzictwo stylów i konwencji jako konceptualne środki wyrazu, przywołują kicz i stosują efekty nieudolności warsztatowych. Przy zmienionym statusie dzieła sztuki artyści chętnie posługują się formą cyklu czy serii, znajdują upodobania w szczególnie wielkich albo właśnie bardzo małych formatach, stosują napisy, przywołują cytaty, odrzucają prostokąt płótna i wychodzą z malowaniem bezpośrednio na ściany, tworząc dzieła efemeryczne, umierające z końcem wystawy. Do udziału w wystawie zostali zaproszeni również artyści rozciągający pojęcie malarstwa: performerzy, wlepkarze, twórcy video, których projekty traktują o sytuacji malarstwa i pozycji malarza w XXI wieku.
Katarzyna Kozyra „W sztuce marzenia się rzeczywistością”. BWA Galerie Sztuki Współczesnej. STUDIO BWA, ul. Ruska 46a (II piętro, w podwórzu). 16 lutego – 25 marca 2007.
Wystawa „W sztuce marzenia stają się rzeczywistością” podsumowuje trwający trzy lata projekt artystki pod tym samym tytułem łączący elementy sztuk wizualnych, teatru, filmu i opery... Kozyra, znana przede wszystkim jako twórczyni wideoinstalacji „Łaźnia męska”, podczas produkcji której wtargnęła w męskim przebraniu na teren łaźni męskiej w Budapeszcie i sfilmowała ukrytą kamerą siebie jako mężczyznę i tamtejszą rzeczywistość, tym razem eksploruje kliszy i stereotypy związane z pojęciem „kobiecości”. Artystka „uczy się” bycia kobieta i gwiazdą a jej nauczycielami są Gloria Viagra – berliński transwestyta, dj i piosenkarka oraz Maestro – profesjonalny nauczyciel śpiewu, wprowadzajacy Kozyrę w świat opery.
Proces transformacji – zarówno nauki makijażu, poruszania się, ubieranie jaki nauki śpiewu, oraz wprowadzanie Kozyry w świat nocnych klubów i opery był nieustannie dokumentowany i stał się materiałem do wideoinstalacji „Non so piu”, która była pierwszym elementem projektu (pokazana w Postmasters w Nowym Jorku w 2003 roku). Przez następna dwa lata projekt przybierał formy różnego rodzaju happeningów z użyciem wideoprojekcji, akcji dokamerowych i performansów z udziałem publiczności, których zapisy mają także walor niezależnych filmowych etiud lub innych gatunków filmowych (teledysk czy krótka fabuła). Kozyra występując w tetrze, na scenie klubowej, na fasadzie wiedeńskiej galerii, podczas zaaranżowanej procesji itp. interpretowała różne gatunki muzyczne: arie operowe, piosenki rockowe, jednocześnie wcielając się w różne stereotypy kobiecości: divę operową, księżniczkę z bajki, gwiazdę rocka, femme fatale itp. W przestrzeniach BWA widzowie będą mogli zobaczyć na dużych projekcjach i małych monitorach wszystkie filmy i zapisy performansów, które powstały podczas projektu „W sztuce marzenia stają się rzeczywistością” łącznie z pierwsza wersją filmu długometrażowego pod tym tytułem, podsumowującego projekt. Na otwarciu wystawy artystka, wraz ze wszystkimi bohaterami tego projektu (Gloria Viagra, Maestrem oraz karzełkami) weźmie udział w kolejnym performansie.
„Touch My Shadows. Nowe Media z Kolekcji GOETZ w Monachium”. Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Warszawa, Al. Ujazdowskie 6. 1 grudnia 2006 – 27 lutego 2007.
Na wystawie w Zamku Ujazdowskim zostaną zaprezentowane prace cenionych i znanych artystów z całego świata, wykorzystujących w swojej twórczości nowe media: Doug Aitken (USA), Chantal Akerman (Belgia), Francis Alys (Belgia, Meksyk), Janine Antoni (Bahamy, USA), Kutlug Ataman (Turcja), Christoph Brech (Niemcy), Janet Cardiff (Kanada) / George Bures Miller (Kanada), David Claerbout (Belgia), Rineke Dijkstra (Holandia), Tracey Emin (Wielka Brytania), Steve McQuenn (Wielka Brytania), Jeanne Faust (Niemcy), Peter Fischli (Szwajcaria) / David Weiss (Szwajcaria), Douglas Gordon (Wielka Brytania), Mona Hatoum (Liban, Wielka Brytania), Teresa Hubbard (Irlandia, USA) / Alexander Birchler (Szwajcaria, USA), Issac Julien (Wielka Brytania), William Kentridge (Republika Południowej Afryki), Annika Larsson (Szwecja), Mark Leckey (Wielka Brytania), Christian Marclay (Szwajcaria, USA), Bjorn Melhus (Niemcy), Aernout Mik (Holandia), Gabriel Orozco (Meksyk), Ulrike Ottinger (Niemcy), Jaroen de Rijke (Holandia, Willem de Rooij (Holandia), Pipilotti Rist (Szwajcaria), Diana Thater (USA), Wolfgang Tillmans (Niemcy), Rosemarie Trockel (Niemcy), Gillian Wearing (Wielka Brytania).
Celem wystawy „Touch My Shadows. Nowe media z kolekcji Goetz” jest zaprezentowane polskiej publiczność dzieł najważniejszych współczesnych artystów o międzynarodowej renomie, pracujących w najbardziej prężnie rozwijającej się technice sztuki współczesnej, w technice nowych mediów (filmy wideo, instalacje wideo).
Wystawa odbędzie się dzięki udostępnieniu części zbiorów jednej z największych na świecie kolekcji sztuki multimediów – kolekcji Goetz z Monachium. To wyjątkowe wydarzenie artystyczne będzie okazją do zainicjowania dyskursu o kolekcji i kolekcjonowaniu sztuki najnowszej w kontekście istniejącej Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Współczesnej w CSW Zamek Ujazdowski, jak również umożliwi stworzenie platformy wymiany doświadczeń w kontekście nowopowstającego Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Poprzez wystawę ”Nowe media z kolekcji Goetz” CSW Zamek Ujazdowski pragnie pokazać naszej publiczności twórczość artystów urodzonych w latach 60. i 70., których prace są od początku lat 90. konsekwentnie pozyskiwane przez właścicielkę kolekcji Panią Ingvild Goetz. Przede wszystkim chcemy zaprezentować twórczość wybitnych artystów, których prac nie udało nam się dotąd pokazać w Polsce.
"Muzeum jako świetlany przedmiot pożądania". Muzeum Sztuki. Łódź, ul. Więckowskiego 36. 5 grudnia 2006 - 4 lutego 2007.
„Manipulacje. O ekonomii kłamstwa”. 8 grudnia 2006 – 25 lutego 2007. CSW Łaźnia. Gdańsk ul. Jaskółcza 1.
W wystawie weźmie udział 19 artystów z kraju i zagranicy: Paweł Althamer, Hubert Czerepok, Zbigniew Libera, Jan Simon, Christian Tomaszewski, Joanna Malinowska, Michał Budny (Polska); Bart Stole, Johann Grimonprez (Belgia); Julian Rosefeld (Niemcy); Pascal Grandmaison, Benny Nemerofsky Ramsay, Marcel Dzama (Kanada); Kim Schoenstadt, Jorge Prado (USA); Runa Islam (Anglia); Markus Schinwald (Austria); grupa Los Carpentieros (Kuba). Kurator: Adam Budak
Wystawa „Manipulacje. O Ekonomii kłamstwa” mierzy w sprawdzenie nadużycia wartości kulturowych i zbiorowej własności. Jako śledztwo w głąb etyki artystycznej produkcji i mechanizmów postrzegania, odkrywa wewnętrzną politykę i strukturę przemysłu artystycznego i kulturowego. Ukazuje codzienne doświadczenia zbiorowego i indywidualnego zachowania i grania artystów (lub raczej grania fair lub nie fair) jak również sfery artystycznych strategii ( jako narzędzia i motoru produkcji iluzji oraz systemu odbioru). Upadek i desperacka próba konstrukcji, jak również porażka i sukces w próbie stworzenia czegoś wiarygodnego, zawiła fikcja i fabrykowanie wnikliwych sztuczek są włączone w prace artystów zaproszonych do uczestnictwa w wystawie. Stosują oni ukryte strategie działań, gdzie funkcja manipulacji jest środkiem w odstraszaniu i eksperymentowaniu z powszechnie przyjętymi podstawami rzeczywistości. W sztuce manipulacja występuje jako narzędzie negocjowania rzeczywistości - terenu świadomych oszustw artystów.
Artyści biorący udział w wystawie: Basia Bańda, Kuba Bąkowski, Andrzej Bielawski, Cezary Bodzianowski, Agata Bogacka, Rafał Bujnowski, Tomasz Ciecierski, Ignacy Czwartos, Oskar Dawicki, Jan Dobkowski, Edward Dwurnik, Pola Dwurnik, Wojciech Fangor, Stanisław Fijałkowski, Jarosław Fliciński, Stefan Gierowski, Bożena Grzyb-Jarodzka, Łukasz Huculak, Piotr Janas, Paweł Jarodzki, Maria Kiesner, Łukasz Korolkiewicz, Tomasz Kozak, Dominik Lejman, Robert B. Lisek, Wojciech Łazarczyk, Marcin Maciejowski, Robert Maciejuk, Bartek Materka, Anna Mierzejewska, Jarosław Modzelewski, Marzanna Morozewicz, Anna Myca, noBrain (Monika Waraxa & Jakub Budzyński), Paulina Ołowska, Roman Opałka, Anna Ostoja, Włodzimierz Pawlak, Dorota Podlaska, Zbigniew Rogalski, Agnieszka Rzepka, Wilhelm Sasnal, Jadwiga Sawicka, Jacek Sempoliński, Krzysztof Skarbek, Marek Sobczyk, Michał Stachyra, Kamil Stańczak, Paweł Susid, Marek Szczęsny, Grzegorz Sztwiertnia, Małgorzata Szymankiewicz, Leon Tarasewicz, Jan Tarasin, Aleksandra Waliszewska, Krzysztof Walaszek, Julita Wójcik, Iwona Zając, Włodzimierz Jan Zakrzewski, Karolina Zdunek, Jakub Julian Ziółkowski, Maria Zuba.
Wystawa „Malarstwo polskie XXI” wieku zbiera w jednej przestrzeni Zachęty Narodowej Galerii Sztuk wybrane dzieła ponad 60 artystów różnych pokoleń i różnych środowisk świadczących o potencjale, różnorodności i przemianach zachodzących w tej niegdyś najwyżej cenionej ze sztuk. Sytuacja malarstwa uległa zmianie w dobie zalewu mechanicznie produkowanych obrazów. Niektórzy artyści bronią jeszcze statusu malarstwa wywodzącego się z modernizmu, inni – jest ich już większość – podejmują dialog z ilustracjami gazetowymi, obrazami filmowymi i fotografią. Malarstwo wkracza w codzienność, artyści wybierają tematy trywialne, traktują dziedzictwo stylów i konwencji jako konceptualne środki wyrazu, przywołują kicz i stosują efekty nieudolności warsztatowych. Przy zmienionym statusie dzieła sztuki artyści chętnie posługują się formą cyklu czy serii, znajdują upodobania w szczególnie wielkich albo właśnie bardzo małych formatach, stosują napisy, przywołują cytaty, odrzucają prostokąt płótna i wychodzą z malowaniem bezpośrednio na ściany, tworząc dzieła efemeryczne, umierające z końcem wystawy. Do udziału w wystawie zostali zaproszeni również artyści rozciągający pojęcie malarstwa: performerzy, wlepkarze, twórcy video, których projekty traktują o sytuacji malarstwa i pozycji malarza w XXI wieku.
Katarzyna Kozyra „W sztuce marzenia się rzeczywistością”. BWA Galerie Sztuki Współczesnej. STUDIO BWA, ul. Ruska 46a (II piętro, w podwórzu). 16 lutego – 25 marca 2007.
Wystawa „W sztuce marzenia stają się rzeczywistością” podsumowuje trwający trzy lata projekt artystki pod tym samym tytułem łączący elementy sztuk wizualnych, teatru, filmu i opery... Kozyra, znana przede wszystkim jako twórczyni wideoinstalacji „Łaźnia męska”, podczas produkcji której wtargnęła w męskim przebraniu na teren łaźni męskiej w Budapeszcie i sfilmowała ukrytą kamerą siebie jako mężczyznę i tamtejszą rzeczywistość, tym razem eksploruje kliszy i stereotypy związane z pojęciem „kobiecości”. Artystka „uczy się” bycia kobieta i gwiazdą a jej nauczycielami są Gloria Viagra – berliński transwestyta, dj i piosenkarka oraz Maestro – profesjonalny nauczyciel śpiewu, wprowadzajacy Kozyrę w świat opery.
Proces transformacji – zarówno nauki makijażu, poruszania się, ubieranie jaki nauki śpiewu, oraz wprowadzanie Kozyry w świat nocnych klubów i opery był nieustannie dokumentowany i stał się materiałem do wideoinstalacji „Non so piu”, która była pierwszym elementem projektu (pokazana w Postmasters w Nowym Jorku w 2003 roku). Przez następna dwa lata projekt przybierał formy różnego rodzaju happeningów z użyciem wideoprojekcji, akcji dokamerowych i performansów z udziałem publiczności, których zapisy mają także walor niezależnych filmowych etiud lub innych gatunków filmowych (teledysk czy krótka fabuła). Kozyra występując w tetrze, na scenie klubowej, na fasadzie wiedeńskiej galerii, podczas zaaranżowanej procesji itp. interpretowała różne gatunki muzyczne: arie operowe, piosenki rockowe, jednocześnie wcielając się w różne stereotypy kobiecości: divę operową, księżniczkę z bajki, gwiazdę rocka, femme fatale itp. W przestrzeniach BWA widzowie będą mogli zobaczyć na dużych projekcjach i małych monitorach wszystkie filmy i zapisy performansów, które powstały podczas projektu „W sztuce marzenia stają się rzeczywistością” łącznie z pierwsza wersją filmu długometrażowego pod tym tytułem, podsumowującego projekt. Na otwarciu wystawy artystka, wraz ze wszystkimi bohaterami tego projektu (Gloria Viagra, Maestrem oraz karzełkami) weźmie udział w kolejnym performansie.
„Touch My Shadows. Nowe Media z Kolekcji GOETZ w Monachium”. Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski. Warszawa, Al. Ujazdowskie 6. 1 grudnia 2006 – 27 lutego 2007.
Na wystawie w Zamku Ujazdowskim zostaną zaprezentowane prace cenionych i znanych artystów z całego świata, wykorzystujących w swojej twórczości nowe media: Doug Aitken (USA), Chantal Akerman (Belgia), Francis Alys (Belgia, Meksyk), Janine Antoni (Bahamy, USA), Kutlug Ataman (Turcja), Christoph Brech (Niemcy), Janet Cardiff (Kanada) / George Bures Miller (Kanada), David Claerbout (Belgia), Rineke Dijkstra (Holandia), Tracey Emin (Wielka Brytania), Steve McQuenn (Wielka Brytania), Jeanne Faust (Niemcy), Peter Fischli (Szwajcaria) / David Weiss (Szwajcaria), Douglas Gordon (Wielka Brytania), Mona Hatoum (Liban, Wielka Brytania), Teresa Hubbard (Irlandia, USA) / Alexander Birchler (Szwajcaria, USA), Issac Julien (Wielka Brytania), William Kentridge (Republika Południowej Afryki), Annika Larsson (Szwecja), Mark Leckey (Wielka Brytania), Christian Marclay (Szwajcaria, USA), Bjorn Melhus (Niemcy), Aernout Mik (Holandia), Gabriel Orozco (Meksyk), Ulrike Ottinger (Niemcy), Jaroen de Rijke (Holandia, Willem de Rooij (Holandia), Pipilotti Rist (Szwajcaria), Diana Thater (USA), Wolfgang Tillmans (Niemcy), Rosemarie Trockel (Niemcy), Gillian Wearing (Wielka Brytania).
Celem wystawy „Touch My Shadows. Nowe media z kolekcji Goetz” jest zaprezentowane polskiej publiczność dzieł najważniejszych współczesnych artystów o międzynarodowej renomie, pracujących w najbardziej prężnie rozwijającej się technice sztuki współczesnej, w technice nowych mediów (filmy wideo, instalacje wideo).
Wystawa odbędzie się dzięki udostępnieniu części zbiorów jednej z największych na świecie kolekcji sztuki multimediów – kolekcji Goetz z Monachium. To wyjątkowe wydarzenie artystyczne będzie okazją do zainicjowania dyskursu o kolekcji i kolekcjonowaniu sztuki najnowszej w kontekście istniejącej Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Współczesnej w CSW Zamek Ujazdowski, jak również umożliwi stworzenie platformy wymiany doświadczeń w kontekście nowopowstającego Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Poprzez wystawę ”Nowe media z kolekcji Goetz” CSW Zamek Ujazdowski pragnie pokazać naszej publiczności twórczość artystów urodzonych w latach 60. i 70., których prace są od początku lat 90. konsekwentnie pozyskiwane przez właścicielkę kolekcji Panią Ingvild Goetz. Przede wszystkim chcemy zaprezentować twórczość wybitnych artystów, których prac nie udało nam się dotąd pokazać w Polsce.
"Muzeum jako świetlany przedmiot pożądania". Muzeum Sztuki. Łódź, ul. Więckowskiego 36. 5 grudnia 2006 - 4 lutego 2007.
„Manipulacje. O ekonomii kłamstwa”. 8 grudnia 2006 – 25 lutego 2007. CSW Łaźnia. Gdańsk ul. Jaskółcza 1.
W wystawie weźmie udział 19 artystów z kraju i zagranicy: Paweł Althamer, Hubert Czerepok, Zbigniew Libera, Jan Simon, Christian Tomaszewski, Joanna Malinowska, Michał Budny (Polska); Bart Stole, Johann Grimonprez (Belgia); Julian Rosefeld (Niemcy); Pascal Grandmaison, Benny Nemerofsky Ramsay, Marcel Dzama (Kanada); Kim Schoenstadt, Jorge Prado (USA); Runa Islam (Anglia); Markus Schinwald (Austria); grupa Los Carpentieros (Kuba). Kurator: Adam Budak
Wystawa „Manipulacje. O Ekonomii kłamstwa” mierzy w sprawdzenie nadużycia wartości kulturowych i zbiorowej własności. Jako śledztwo w głąb etyki artystycznej produkcji i mechanizmów postrzegania, odkrywa wewnętrzną politykę i strukturę przemysłu artystycznego i kulturowego. Ukazuje codzienne doświadczenia zbiorowego i indywidualnego zachowania i grania artystów (lub raczej grania fair lub nie fair) jak również sfery artystycznych strategii ( jako narzędzia i motoru produkcji iluzji oraz systemu odbioru). Upadek i desperacka próba konstrukcji, jak również porażka i sukces w próbie stworzenia czegoś wiarygodnego, zawiła fikcja i fabrykowanie wnikliwych sztuczek są włączone w prace artystów zaproszonych do uczestnictwa w wystawie. Stosują oni ukryte strategie działań, gdzie funkcja manipulacji jest środkiem w odstraszaniu i eksperymentowaniu z powszechnie przyjętymi podstawami rzeczywistości. W sztuce manipulacja występuje jako narzędzie negocjowania rzeczywistości - terenu świadomych oszustw artystów.
| Zadanie dofinansowane ze środków budżetu Województwa Śląskiego. Zrealizowano przy wsparciu Fundacji Otwarty Kod Kultury. |
 |
 |