ISSN 2658-1086
PIĘKNI DWUDZIESTOLETNI
A
A
A
Yan Tomaszewski „Ani od, ani do”. Galeria Zderzak. Kraków, ul. Floriańska 3. 24 stycznia – 5 lutego 2006.
Samotne, anonimowe postacie ukazane w „betonowym”, ziejącym pustką pejzażu miejskim można by wpisać w ciąg przedstawień, w których artyści rozwodzą się nad alienacją przytłoczonej lękiem jednostki. Tyle tylko, że kluczem do fotografii Tomaszewskiego jest ironia. Geometryczny porządek miasta, który jakoby osacza człowieka, doprowadzony został do absurdu. Rytmy okien, prześwitów bramnych, żelaznych balustrad, regularność ułożonej z precyzją kostki brukowej czy betonowych płyt tworzących mury zostały przerysowane i zamienione w dekoracyjny „wzorek”. Tak konstruktywistyczny mit okiełznania chaosu został ośmieszony. Oko kamery kłamie. Technika pozwala na manipulacje rzeczywistością. W szerokokątnym obiektywie nawet niewielka przestrzeń staje się rozległa i tajemnicza. Na jednym ze zdjęć na murze pojawia się ogromny cień, którego częścią jest mała postać. Nie wiemy jednak, co tak naprawdę rzuca ten cień. Fotografia oferuje tylko zniekształcone kopie oryginału. Artysta daje do zrozumienia, że łatwo można dać zwieść się spojrzeniu i wytropić tajemnicę tam, gdzie być może jej nie było.
Anna Krenz „Siedmiu wspaniałych”. Galeria ON. Poznań, ul Fredry 7. 12 – 20 stycznia 2006.
W galerii ON Anna Krenz zaprezentuje jeden ze swoich najnowszych projektów pt. „Siedmiu Wspaniałych”. Są to niewielkie obiekty – zabawki, przytulanki mające charakter religijny. Tzw. „sztuka religijna” przesiąknięta jest współcześnie stylistyką kiczu; proponowane przez artystkę zabawki, choć traktowane z przymrużeniem oka, być może mogłyby się stać, a może powinny – elementem edukacji religijnej...
Marlena Lehr „Kobieta nie jest...”. Galeria Kuluary, Centrum Sztuki Studio, PkiN. Warszawa, Pl. Defilad 1. 9 – 30 stycznia 2006.
Tematem wystawy będzie rok z życia uczuciowego Marleny Lehr. Torsy manekinów symbolizują prawdziwych mężczyzn spotkanych przez artystkę od września 2004 do września 2005 roku. Na piersiach, czyli w okolicy serca, tam, gdzie gromadzą się uczucia, znajduje się krótka charakterystyka: imię, wiek, wykonywany zawód, długość znajomości oraz krótka wypowiedź charakterystyczna dla danego mężczyzny, która została w pamięci autorki z okresu trwania poszczególnych znajomości. Z kolei na zdjęciach pojawi się Kobieta-Lalka w różnych pozach. 12 zdjęć symbolizuje 12 miesięcy bezowocnie spędzonych na poszukiwaniu mężczyzny, który obdarzy autorkę prawdziwym uczuciem. Dodatkowo podczas wernisażu pojawi się postać żywej lalki, w którą wcieli się autorka wystawy.
Samotne, anonimowe postacie ukazane w „betonowym”, ziejącym pustką pejzażu miejskim można by wpisać w ciąg przedstawień, w których artyści rozwodzą się nad alienacją przytłoczonej lękiem jednostki. Tyle tylko, że kluczem do fotografii Tomaszewskiego jest ironia. Geometryczny porządek miasta, który jakoby osacza człowieka, doprowadzony został do absurdu. Rytmy okien, prześwitów bramnych, żelaznych balustrad, regularność ułożonej z precyzją kostki brukowej czy betonowych płyt tworzących mury zostały przerysowane i zamienione w dekoracyjny „wzorek”. Tak konstruktywistyczny mit okiełznania chaosu został ośmieszony. Oko kamery kłamie. Technika pozwala na manipulacje rzeczywistością. W szerokokątnym obiektywie nawet niewielka przestrzeń staje się rozległa i tajemnicza. Na jednym ze zdjęć na murze pojawia się ogromny cień, którego częścią jest mała postać. Nie wiemy jednak, co tak naprawdę rzuca ten cień. Fotografia oferuje tylko zniekształcone kopie oryginału. Artysta daje do zrozumienia, że łatwo można dać zwieść się spojrzeniu i wytropić tajemnicę tam, gdzie być może jej nie było.
Anna Krenz „Siedmiu wspaniałych”. Galeria ON. Poznań, ul Fredry 7. 12 – 20 stycznia 2006.
W galerii ON Anna Krenz zaprezentuje jeden ze swoich najnowszych projektów pt. „Siedmiu Wspaniałych”. Są to niewielkie obiekty – zabawki, przytulanki mające charakter religijny. Tzw. „sztuka religijna” przesiąknięta jest współcześnie stylistyką kiczu; proponowane przez artystkę zabawki, choć traktowane z przymrużeniem oka, być może mogłyby się stać, a może powinny – elementem edukacji religijnej...
Marlena Lehr „Kobieta nie jest...”. Galeria Kuluary, Centrum Sztuki Studio, PkiN. Warszawa, Pl. Defilad 1. 9 – 30 stycznia 2006.
Tematem wystawy będzie rok z życia uczuciowego Marleny Lehr. Torsy manekinów symbolizują prawdziwych mężczyzn spotkanych przez artystkę od września 2004 do września 2005 roku. Na piersiach, czyli w okolicy serca, tam, gdzie gromadzą się uczucia, znajduje się krótka charakterystyka: imię, wiek, wykonywany zawód, długość znajomości oraz krótka wypowiedź charakterystyczna dla danego mężczyzny, która została w pamięci autorki z okresu trwania poszczególnych znajomości. Z kolei na zdjęciach pojawi się Kobieta-Lalka w różnych pozach. 12 zdjęć symbolizuje 12 miesięcy bezowocnie spędzonych na poszukiwaniu mężczyzny, który obdarzy autorkę prawdziwym uczuciem. Dodatkowo podczas wernisażu pojawi się postać żywej lalki, w którą wcieli się autorka wystawy.
| Zadanie dofinansowane ze środków budżetu Województwa Śląskiego. Zrealizowano przy wsparciu Fundacji Otwarty Kod Kultury. |
 |
 |