ISSN 2658-1086
POLECAMY
A
A
A
Lech Stangret „Tadeusz Kantor – malarski ambalaż totalnego dzieła ”. Art Edition, 2006.
Żyliśmy „w trójkącie”, Ja, malarstwo i teatr. (Tadeusz Kantor)
Sztuka była dla Tadeusza Kantora sposobem kontaktowania się ze światem. Pragnął tego kontaktu za wszelką cenę, aby mieć świadomość zachodzących w sztuce zmian i w nich uczestniczyć. Chciał znaleźć się w ożywczym nurcie awangardy, należeć do niej po to, by tworzyć nie tylko własna sztukę, ale by też kreować w Polsce sam potrzebny do jej rozwoju nurt awangardy.
Najważniejszym jest to, że ten polski artysta uzyskał światowy rozgłos, odnosząc się w swej sztuce do historii, miejsc, sztuki i pierwiastków lokalnych, nieznanych szerzej na świecie. Twórczość Kantora, w której teatr mieszał się z malarstwem, osobiste życie z historią powszechną, awangarda z tradycją osiągnęła pomimo tego, a może właśnie dlatego wymiar uniwersalny. Jego teatr docierał do widzów na różnych kontynentach budząc emocje i wzruszenia. Kantor przedstawiał w swych spektaklach mechanizmy pamięci. Jego sztuka była repliką na otaczającą go rzeczywistość. Odpowiedzią, której w pełni nie odczytamy bez rozszyfrowania malarskiego kodu. Tworząc na marginesie wielkiej awangardy wyprzedził czas i wraz z rozwojem sztuk wizualnych przestano dzielić jego twórczość na teatr i malarstwo. Biedny Pokoik Wyobraźni zwyciężył.
Forma w teatrze jest zupełnie różna od formy w malarstwie i jego struktury. Odrzucam forme i obojętnie co robię. Czy jest to teatr czy malarstwo, czy rysunek, czy książka – wszystko powstaje w dziwny sposób, mogę robić wszystko. To sztuka totalna. (Tadeusz Kantor)
Książka przedstawia twórczość Tadeusza Kantora – jednego z najwybitniejszych polskich artystów – z perspektywy jego drogi malarskiej. Autor ukazuje metamorfozy sztuki krakowskiego twórcy inspirowane trendami awangardy i jego indywidualnymi odkryciami. W przystępnej formie omówione zostały związki malarstwa i teatru kreujące jedno z najbardziej nowatorskich zjawisk światowej sztuki dwudziestego wieku. Syntetyczny obraz plastycznej działalności Kantora pozwala nie tylko pełniej zrozumieć estetykę i stylistykę jego teatru, ale też wskazuje na prekursorski charakter tej twórczości w stosunku do współczesnych tendencji sztuk wizualnych. W bogato ilustrowanym wydawnictwie zamieszczono wiele reprodukcji, nigdy nie publikowanych, dzieł malarskich mistrza.
Żyliśmy „w trójkącie”, Ja, malarstwo i teatr. (Tadeusz Kantor)
Sztuka była dla Tadeusza Kantora sposobem kontaktowania się ze światem. Pragnął tego kontaktu za wszelką cenę, aby mieć świadomość zachodzących w sztuce zmian i w nich uczestniczyć. Chciał znaleźć się w ożywczym nurcie awangardy, należeć do niej po to, by tworzyć nie tylko własna sztukę, ale by też kreować w Polsce sam potrzebny do jej rozwoju nurt awangardy.
Najważniejszym jest to, że ten polski artysta uzyskał światowy rozgłos, odnosząc się w swej sztuce do historii, miejsc, sztuki i pierwiastków lokalnych, nieznanych szerzej na świecie. Twórczość Kantora, w której teatr mieszał się z malarstwem, osobiste życie z historią powszechną, awangarda z tradycją osiągnęła pomimo tego, a może właśnie dlatego wymiar uniwersalny. Jego teatr docierał do widzów na różnych kontynentach budząc emocje i wzruszenia. Kantor przedstawiał w swych spektaklach mechanizmy pamięci. Jego sztuka była repliką na otaczającą go rzeczywistość. Odpowiedzią, której w pełni nie odczytamy bez rozszyfrowania malarskiego kodu. Tworząc na marginesie wielkiej awangardy wyprzedził czas i wraz z rozwojem sztuk wizualnych przestano dzielić jego twórczość na teatr i malarstwo. Biedny Pokoik Wyobraźni zwyciężył.
Forma w teatrze jest zupełnie różna od formy w malarstwie i jego struktury. Odrzucam forme i obojętnie co robię. Czy jest to teatr czy malarstwo, czy rysunek, czy książka – wszystko powstaje w dziwny sposób, mogę robić wszystko. To sztuka totalna. (Tadeusz Kantor)
Książka przedstawia twórczość Tadeusza Kantora – jednego z najwybitniejszych polskich artystów – z perspektywy jego drogi malarskiej. Autor ukazuje metamorfozy sztuki krakowskiego twórcy inspirowane trendami awangardy i jego indywidualnymi odkryciami. W przystępnej formie omówione zostały związki malarstwa i teatru kreujące jedno z najbardziej nowatorskich zjawisk światowej sztuki dwudziestego wieku. Syntetyczny obraz plastycznej działalności Kantora pozwala nie tylko pełniej zrozumieć estetykę i stylistykę jego teatru, ale też wskazuje na prekursorski charakter tej twórczości w stosunku do współczesnych tendencji sztuk wizualnych. W bogato ilustrowanym wydawnictwie zamieszczono wiele reprodukcji, nigdy nie publikowanych, dzieł malarskich mistrza.
| Zadanie dofinansowane ze środków budżetu Województwa Śląskiego. Zrealizowano przy wsparciu Fundacji Otwarty Kod Kultury. |
 |
 |