Pewnego dnia kasjerka Antonia ratuje staruszka przed niechybną śmiercią pod kołami rozpędzonej furgonetki. Jednak w szpitalu bohaterka dowiaduje się, że na miejscu zdarzenia nigdy nie było wspomnianego jegomościa, skądinąd do złudzenia przypominającego zmarłego w 1926 roku katalońskiego architekta. Czy protagonistka widziała ducha Gaudiego? W międzyczasie charyzmatyczny, choć niezbyt lubiany przez swoich współpracowników inspektor prowadzi śledztwo w sprawie równie tajemniczych, co wyjątkowo brutalnych morderstw, w których kluczową rolę odgrywają najbardziej znane dzieła secesyjnego inżyniera.

Wraz z hiszpańskim scenarzystą El Torresem („The Veil”, „The Suicide Forest”) ruszamy w trzymającą w napięciu podróż szlakiem architektonicznego dorobku tercjarza franciszkańskiego. Podróż będącą de facto kryminalną opowieścią o zazdrości, obsesji i zemście, ale także o prywatnych objawieniach oraz poszukiwaniu transcendencji. Wprowadzając na scenę wiarygodnych bohaterów, autor konstruuje fabułę na wzór trencadís (mozaiki stworzonej z kawałków potłuczonych płytek ceramicznych), angażując odbiorcę w proces układania dramaturgicznych puzzli, z których wyłania się zgoła zaskakujący, chwilami nieco makabryczny i groteskowy, pełen symbolicznych odniesień obraz.

Rozgrywający się (między innymi) na ulicach Barcelony noirowy thriller swoją siłę oddziaływania zawdzięcza zarówno sprawnie napisanemu scenariuszowi, jak również klimatycznym ilustracjom. Jesús Alonso Iglesias („Silhouette”) posługuje się lekko kreskówkowym stylem, tworząc bardzo dynamiczne kadry (gdzie niemałą rolę pełnią zabawy z planami i zmianami perspektyw), w realistyczny sposób ukazując topografię kolejnych miejsc akcji (vide: Park Güell, Sagrada Familia). Mówiąc krótko: solidny dreszczowiec!

El Torres, Jesús Alonso Iglesias: „Duch Gaudiego” („El fantasma de Gaudi”). Tłumaczenie: Jakub Jankowski. Wydawnictwo Non Stop Comics. Warszawa 2017.