„Samotniczy epos w trzech aktach” – podtytuł komiksowego albumu Renzo Podesty dobrze oddaje charakter tej fantasmagorycznej, niezwykle ekspresyjnej w formie opowieści graficznej, której bohaterem jest anonimowy (choć w toku narracji określany różnymi imionami) wojownik uwikłany w niekończący się rytuał. Zmęczony protagonista nie pamięta już, jak długo, dla kogo ani dlaczego walczy. Czy potrafi robić coś innego? Kiedy wreszcie będzie mógł odłożyć miecz siejący postrach wśród zastępów nieprzyjaciół? Ale przeciwko komu wznosi ostrze? Czy w ogóle jest jeszcze człowiekiem, czy może jednak barwy wojenne pokrywają tylko „puste cielsko”? I czy sfera chaosu, do której raz za razem trafia długowłosy wojak, jest miejscem pokuty? A może prywatnym piekłem?

Mieszkający w Rosario (Argentyna) rysownik, muzyk i scenarzysta pozwala czytelnikowi na snucie przeróżnych domysłów oraz samodzielną interpretację. „Najsilniejszym wojownikiem jest ten, kto pokonał samego siebie” – konfucjańska maksyma pełni rolę motta w tym nietuzinkowym, podzielonym na trzy akty eposie rycerskim, zanurzonym w uniwersum mitów oraz archetypicznych wyobrażeń. Bezbłędne kadrowanie (autor stosuje bardzo dynamiczną zmianę planów i perspektyw godną „300” Franka Millera), istotna rola detalu oraz podbudowujące aurę nadnaturalnej grozy efekty światłocieniowe to nie jedyne atuty tomu „Warpaint”, będącego krwawą, zapadającą w pamięć czarno-białą (w formie, lecz nie treści) opowieścią o relacji między przeznaczeniem a wolną wolą.

Manifestacje mrocznego sacrum, bezkompromisowość starć i niejednoznaczny, budzący symboliczne konotacje protagonista sprawiają, że lektura komiksu Podesty sprawi największą przyjemność tym czytelnikom, dla których swoistym doświadczeniem był seans filmu „Valhalla: Mroczny wojownik” (2009) Nicolasa Windinga Refna.

Renzo Podestá: „Warpaint. Samotniczy epos w trzech aktach” („Warpaint”). Tłumaczenie: Marek Cichy. Wydawnictwo Mandioca. Warszawa 2018.