ISSN 2658-1086
DO CIEBIE, CZŁOWIEKU (OPOWIEŚCI O NIEDOSKONAŁEJ PRZYSZŁOŚCI)
KTO SIĘ CZUBI, TEN SIĘ LUBI (BLIXA I ŻORŻETA. WYDANIE ZBIORCZE)
W KRÓLESTWIE TRAW (GRASS KINGS. TOM 1)
DZIEDZICTWO (NIEŚMIERTELNY IRON FIST. TOM 3: HISTORIA ŻELAZNEJ PIĘŚCI)
POZA ZASIĘGIEM WZROKU (WEŹ SIĘ W GARŚĆ)
DO CIEBIE, CZŁOWIEKU (OPOWIEŚCI O NIEDOSKONAŁEJ PRZYSZŁOŚCI)
A
A
A
Ukazujący się pod szyldem oficyny Elemental album „Opowieści o Niedoskonałej Przyszłości” to zbiór krótkich form komiksowych, w ramach których Alfonso Font („Dark Stories”) brawurowo podjął tematy bliskie dwudziestowiecznej fantastyce naukowej. Debiutujące w latach osiemdziesiątych na łamach magazynu „1984” prace hiszpańskiego scenarzysty i rysownika przybierają kształt – snutych przez osobliwie wyglądającego kosmitę – kameralnych paraboli dotyczących bliższej lub dalszej przyszłości rodzaju ludzkiego. A ta nie rysuje się w pogodnych barwach.
Font nie ma złudzeń: niezależnie od stopnia technologicznego zaawansowania, dobrobytu oraz cywilizacyjnego rozwoju, niedoskonałość człowieczej natury zawsze prędzej czy później wyjdzie na wierzch, a schematy naszych zachowań (rozpatrywanych z perspektywy jednostki czy zbiorowości) oraz podejmowanych przez nas decyzji nieuchronnie doprowadzą nas na skraj (samo)zagłady. Bunt maszyn, aparaty kontroli i nacisku, alienacja, militaryzm, faszyzm, chciwość, głupota – to tylko niektóre ze słów-kluczy, w oparciu o które Hiszpan misternie konstruuje swoje komiksowe narracje. Autor w przekonujący sposób kreśli futurystyczny, a jednocześnie doskonale znany obraz świata, w którym nawet największa ofiara niewiele znaczy („Tu stacja kontrolna Ziemia, czym mogę służyć?”), a uczenie się na błędach nie jest najmocniejszą stroną ludzkości („Pocałunek”). Font zabiera nas w podróż do rzeczywistości naznaczonej porażką człowieka; do miejsc, gdzie ucieczka w iluzję jest tylko marną pociechą lub zakończeniem egzystencji („Dzień chwały”, „Zielonooka”).
Starannie skomponowane dialogi oraz wiarygodni bohaterowie stanowią istotne komponenty tych pesymistycznych przypowieści, którym urodzony w Barcelonie artysta nadał bardzo atrakcyjną formę. Utrzymane w czarno-białej tonacji, realistyczne ilustracje imponują bowiem poziomem szczegółowości (dopracowane scenerie, design pojazdów, projekty kostiumów, bogata mimika twarzy postaci), współgrając z godnym uwagi sposobem, w jaki Font konstruuje dramaturgię poszczególnych epizodów. Bezbłędnie zastosowany montaż równoległy („Polowanie”), igranie z oczekiwaniami odbiorcy („Oblężenie”, „Valentino”) czy trafiające w punkt, zaskakujące puenty („Ostateczny wróg”) sprawiają, że „Opowieści o Niedoskonałej Przyszłości” czyta i ogląda się z niekłamaną satysfakcją. Jeśli dodamy do tego liczne nawiązania do myśli oraz prozy Henry’ego Kuttnera, Roberta Sheckleya, Raya Bradbury’ego, Stanisława Lema i Arthura C. Clarke’a (którego porte parole, w asyście komiksowego odpowiednika Stanleya Kubricka, odgrywa w niniejszym tomie niebagatelną rolę) otrzymamy dzieło zdolne zadowolić nawet najbardziej wymagających fanów SF.
Font nie ma złudzeń: niezależnie od stopnia technologicznego zaawansowania, dobrobytu oraz cywilizacyjnego rozwoju, niedoskonałość człowieczej natury zawsze prędzej czy później wyjdzie na wierzch, a schematy naszych zachowań (rozpatrywanych z perspektywy jednostki czy zbiorowości) oraz podejmowanych przez nas decyzji nieuchronnie doprowadzą nas na skraj (samo)zagłady. Bunt maszyn, aparaty kontroli i nacisku, alienacja, militaryzm, faszyzm, chciwość, głupota – to tylko niektóre ze słów-kluczy, w oparciu o które Hiszpan misternie konstruuje swoje komiksowe narracje. Autor w przekonujący sposób kreśli futurystyczny, a jednocześnie doskonale znany obraz świata, w którym nawet największa ofiara niewiele znaczy („Tu stacja kontrolna Ziemia, czym mogę służyć?”), a uczenie się na błędach nie jest najmocniejszą stroną ludzkości („Pocałunek”). Font zabiera nas w podróż do rzeczywistości naznaczonej porażką człowieka; do miejsc, gdzie ucieczka w iluzję jest tylko marną pociechą lub zakończeniem egzystencji („Dzień chwały”, „Zielonooka”).
Starannie skomponowane dialogi oraz wiarygodni bohaterowie stanowią istotne komponenty tych pesymistycznych przypowieści, którym urodzony w Barcelonie artysta nadał bardzo atrakcyjną formę. Utrzymane w czarno-białej tonacji, realistyczne ilustracje imponują bowiem poziomem szczegółowości (dopracowane scenerie, design pojazdów, projekty kostiumów, bogata mimika twarzy postaci), współgrając z godnym uwagi sposobem, w jaki Font konstruuje dramaturgię poszczególnych epizodów. Bezbłędnie zastosowany montaż równoległy („Polowanie”), igranie z oczekiwaniami odbiorcy („Oblężenie”, „Valentino”) czy trafiające w punkt, zaskakujące puenty („Ostateczny wróg”) sprawiają, że „Opowieści o Niedoskonałej Przyszłości” czyta i ogląda się z niekłamaną satysfakcją. Jeśli dodamy do tego liczne nawiązania do myśli oraz prozy Henry’ego Kuttnera, Roberta Sheckleya, Raya Bradbury’ego, Stanisława Lema i Arthura C. Clarke’a (którego porte parole, w asyście komiksowego odpowiednika Stanleya Kubricka, odgrywa w niniejszym tomie niebagatelną rolę) otrzymamy dzieło zdolne zadowolić nawet najbardziej wymagających fanów SF.
Alfonso Font: „Opowieści o Niedoskonałej Przyszłości” („Tales of an Imperfect Future”). Tłumaczenie: Robert Lipski. Wydawnictwo Elemental. Warszawa 2018.
| Zadanie dofinansowane ze środków budżetu Województwa Śląskiego. Zrealizowano przy wsparciu Fundacji Otwarty Kod Kultury. |
 |
 |