
REWITALIZACJA, BISCUTELLALAEVIGATA
A
A
A
Rewitalizacja
wybite okno na świat
z braku kultury, wysoka zieleń
musi opiewać kaleczący świat
fatamorganiczne tekstury napisów na murach
chwile szybko ulegające dezaktualizacji
scriptio continua
gdzie cisza tłucze butelki po kontach
a media społecznościowe żują
gumową głowę mojej siostrze
ale my i tak jeszcze tu wrócimy
zapomnieć
i czuć już tylko przeciąg
Biscutellalaevigata
Nasza mama choruje na zespół stresu pourazowego. Wszyscy psychiatrzy zgodnie stwierdzili, że już z tego nie wyzdrowieje, podobno w glebie jest za dużo cynku.
Za każdym razem, gdy tylko grzebień promieni porannego słońca przeczesze jej blond głowę, mama na przekór światłu, topi swoje myśli w ciemności. Kołysze się na boki i rzuca słowa na wiatr. Nie chcę tu być! Ja nie chcę tu być!! Dopiero gdy ciekawski motyl czy tłusta, żółta pszczoła usiądzie jej na nosie, to ukorzenia się na nowo i wraca do rzeczywistości.
Moje siostry ciągle na to narzekają. Marzą o odwiedzeniu wujostwa w górach, ale ja tego nie rozumiem. Przecież wcale nam nie jest tutaj aż tak źle, na tej hałdzie. W końcu ciepły żwir wolno się osuwa.

Zdjęcie: Alicja Gaszta [bez tytułu].
Zdjęcie główne: Jakub Krzeszowski.
wybite okno na świat
z braku kultury, wysoka zieleń
musi opiewać kaleczący świat
fatamorganiczne tekstury napisów na murach
chwile szybko ulegające dezaktualizacji
scriptio continua
gdzie cisza tłucze butelki po kontach
a media społecznościowe żują
gumową głowę mojej siostrze
ale my i tak jeszcze tu wrócimy
zapomnieć
i czuć już tylko przeciąg
Biscutellalaevigata
Nasza mama choruje na zespół stresu pourazowego. Wszyscy psychiatrzy zgodnie stwierdzili, że już z tego nie wyzdrowieje, podobno w glebie jest za dużo cynku.
Za każdym razem, gdy tylko grzebień promieni porannego słońca przeczesze jej blond głowę, mama na przekór światłu, topi swoje myśli w ciemności. Kołysze się na boki i rzuca słowa na wiatr. Nie chcę tu być! Ja nie chcę tu być!! Dopiero gdy ciekawski motyl czy tłusta, żółta pszczoła usiądzie jej na nosie, to ukorzenia się na nowo i wraca do rzeczywistości.
Moje siostry ciągle na to narzekają. Marzą o odwiedzeniu wujostwa w górach, ale ja tego nie rozumiem. Przecież wcale nam nie jest tutaj aż tak źle, na tej hałdzie. W końcu ciepły żwir wolno się osuwa.

Zdjęcie: Alicja Gaszta [bez tytułu].
Zdjęcie główne: Jakub Krzeszowski.
Zadanie dofinansowane ze środków budżetu Województwa Śląskiego. Zrealizowano przy wsparciu Fundacji Otwarty Kod Kultury. |
![]() |
![]() |