„Niewolnicy” i „Blizny” to dwa pierwsze albumy wchodzące w skład sześcioodcinkowej, awanturniczo-przygodowej serii stworzonej przez duet Jean Dufaux/Jérémy. Cyklu, będącego nie lada gratką dla miłośników sprawnie napisanych i przyzwoicie zilustrowanych opowieści o piratach oraz wielkich, chwilami nader mrocznych namiętnościach. Lektura w sam raz dla nieustraszonych wilków morskich? Sprawdźmy.

W pierwszym z przywołanych powyżej tomików poznajemy młodzieńca o imieniu Emilio, obdarzonego androgyniczną urodą narratora opowieści. To dzięki swojej aparycji odziany w damską suknię (należącą do rezolutnej Marii, córki hiszpańskiej arystokratki Doñy Emilii Sanchez Del Scuebo) chłopak nie staje się ofiarą brutalnej napaści ze strony piratów dowodzonych przez charyzmatycznego Blackdoga, którego posępne oblicze zdobi okładkę omawianego komiksu. Jednooki kapitan okrętu „Barakuda” nie dość, że wchodzi w posiadanie mapy prowadzącej do owianego złą sławą skarbu (diamentu z Kasharu), to w dodatku oddaje pozostałych przy życiu pasażerów handlarzowi niewolników, Ferrango. W egzotycznych plenerach Puerto Blanco rozgrywa się zasadnicza część dramatu uprowadzonych podróżników, kolejno wykupywanych przez uczestników licytacji. O ile Doña Emilia zostaje uratowana przez zakonników, o tyle jej dumna córka trafia w ręce Ferranga, w bezkompromisowy sposób starającego się złamać hart ducha młodej damy. Z kolei blondwłosy protagonista (wciąż uznawany za atrakcyjną dwórkę) zwraca uwagę tajemniczego mistera Flynna, który oferuje mu szansę na nowe życie. W „Niewolnikach” Dufaux wprowadza również na scenę postać chmurnego syna Blackdoga, Raffy’ego, któremu los nie szczędzi upokorzeń, jak i powodów do zemsty – wszak to kula wystrzelona przez Marię o mały włos nie kładzie trupem potomka srogiego kapitana.



Akcja „Blizn” rozgrywa się trzy lata po wydarzeniach uwiecznionych w pierwszym tomie cyklu, ukazując między innymi dalsze losy kapitana de La Loi starającego się zmazać swój dyshonor, jakim było pozostawienie arystokratek w rękach piratów, ale także zobligowanego do odzyskania przywołanego już klejnotu, będącego kluczowym elementem przetargowym w politycznych rozgrywkach hiszpańskiej korony. Scenarzysta „Sagi Valty” rozwija przy tym wątek dotyczący sadomasochistycznej wręcz relacji łączącej uległego Ferranga z władczą Marią. Co ciekawe, jej ścieżki przecinają się z drogą Raffy’ego, którego tym razem dosięga nie kula, lecz strzała Amora. Tymczasem mister Flynn, zajmujący się edukacją i treningiem Emilia/Emilii, musi zmierzyć się z demonami przeszłości ucieleśnianymi przez kapitana Morkama (zgadza się, chodzi o antypatycznego jegomościa z okładki drugiego tomu) mającego na pieńku z szermierzem zaczytującym się w Epiktecie.

Sumiennie zarysowane realia świata przedstawionego, całkiem przekonujący bohaterowie uwikłani w interpersonalne rozgrywki, jak i będący zakładnikami przeznaczenia oraz własnych żądz/zgubnych namiętności plus wartkie tempo akcji stanowią główne, ale nie jedyne atuty „Barakudy”, w której nie brakuje malowniczych potyczek, szczęku oręża i wystrzałów z pistoletów. Ilustrujący oraz kolorujący serię Jérémy Petiqueux staje na wysokości zadania, oferując czytelnikom schludną, rzemieślniczą kreskę, w najlepszych fragmentach komiksu przypominającą styl nieodżałowanego Philippe’a Delaby’ego, odpowiadającego za oprawę wizualną doskonale znanych także polskiemu odbiorcy cykli „Murena” oraz „Skarga Utraconych Ziem” (w tym drugim przypadku godnie zastępując Grzegorza Rosińskiego). Chociaż moją ulubioną serią awanturniczo-przygodową z piracką banderą w tle wciąż pozostaje „John Long Silver” (skądinąd również ukazujący się onegdaj pod szyldem Taurusa), „Barakuda” póki co sprawdza się całkiem, całkiem i z ciekawości sięgnę po kolejny zeszyt. Wszak tej belgijskiej inicjatywie trudno odmówić fabularnego potencjału, a przyjemna dla oka szata graficzna pozwala łagodnie przemykać ze strony na stronę. Więc czytać, do kroćset!

Jean Dufaux, Jérémy: „Barakuda. Tom 1: Niewolnicy/Tom 2: Blizny” („Barracuda 1 – Esclaves/Barracuda 2 – Cicatrices”). Tłumaczenie: Jakub Syty. Wydawnictwo Taurus Media. Piaseczno 2017.