Na pozór Pascal jest zwyczajnym nastolatkiem: uczynnym, powszechnie lubianym (zarówno przez kolegów, jak i koleżanki), zawsze skorym do zabawy z rówieśnikami. Nic dziwnego, że zostaje wybrany przewodniczącym klasy, w którym jednocześnie zakochują się dwie dziewczyny. Tylko że w mieście spowitym czarnym dymem (na domiar złego emisja pyłów wciąż rośnie) nic nie jest takie, jakie się naprawdę wydaje. Dlatego jak dotąd nikt się nie zorientował, że Pascal nie jest taki jak reszta dzieciaków w szkole. Kiedy bohater udaje się wraz z mamą poza granice miasta, gdzie ma okazję pooddychać świeżym powietrzem i poznać owadopodobnych członków swojej rodziny, nie podejrzewa, że ten wyjazd odmieni jego życie.

W kameralnym „Insekcie” Sascha Hommer, mieszkający w Hamburgu ilustrator, scenarzysta i rysownik komiksowy, z powodzeniem przedstawił problem wykluczenia, przemocy rówieśniczej oraz braku akceptacji (ze strony grupy) jakichkolwiek przejawów inności. Pozbawiony wielkich słów, oszczędny w formie (kreskówkowe, czarno-białe ilustracje rewelacyjnie przyozdobione szarymi rastrami) utwór autora „W cztery oczy” z miejsca przykuwa uwagę czytelnika, pobudza jego zmysł empatii i zachęca do pamiętania o tym, że w życiu nie warto opierać się na pozorach, złudnej powierzchowności oraz stereotypach.

Ot, smutna, chwilami bolesna, choć dająca promyk nadziei ponadczasowa opowieść, która w tym roku posłużyła za kanwę krótkometrażowej animacji zrealizowanej przez Marcina Podolca. Warto!

Sascha Hommer: „Insekt”. Tłumaczenie: Marcin Chuta. Kultura Gniewu. Warszawa 2021 [wydanie II].