Nie ma większej radości dla dziadka i wnuczka od wspólnego podróżowania. Ale pewnego dnia gigantyczny senior nie ma już sił na kontynuowanie wędrówki: wszak góry, które wyrosły mu na plecach, stały się zbyt ciężkie. Zwykły wiatr nie jest w stanie unieść bohaterów, aby dopomóc im w wymarzonej eskapadzie. Ale rezolutny wnuk nie poddaje się: wyrusza na samodzielną, pełną wyzwań wyprawę, której celem jest odnalezienie najsilniejszego wiatru, mieszkającego na najwyższym z górskich szczytów.

Okraszony partiami trzecioosobowej narracji oraz utkany z refleksyjnych dialogów „Chłopiec z gór” to wciągająca już od pierwszych stron familijna opowieść napisana przez francuską autorkę Séverine Gauthier („Couette”). Scenarzystka zabiera czytelnika w baśniową podróż, będącą de facto (przystępną w formie i treści) opowieścią inicjacyjną, która swoją niezwykłą moc oddziaływania zawdzięcza także ilustracjom Amélie Fléchais, znanej u nas za sprawą znakomitego „Czerwonego wilczątka”. Całostronicowe kadry, rozkładówki dokumentujące kolejne etapy podróży małego bohatera czy sekwencje mniej lub bardziej regularnie ułożonych paneli przedstawiających sceny dialogowe urozmaicają lekturę tej urzekającej, przejrzyście pokolorowanej książeczki.

Mówiąc krótko: ciepła, mądra i wzruszająca opowieść o sztafecie pokoleń oraz o odkrywaniu swojego miejsca w świecie. Warto!

Séverine Gauthier, Amélie Fléchais: „Chłopiec z gór” („L’Homme montagne”). Tłumaczenie: Julia Szustak. Kultura Gniewu. Warszawa 2021 [Linia wydawnicza: Krótkie Gatki].