
OSTRZA (NIEDOSZŁEJ) CHWAŁY (ZAWIROWANIA)
A
A
A
Tillie Walden – amerykańska scenarzystka, rysowniczka komiksowa oraz ilustratorka mająca na koncie chociażby nastrojową „Załogę Promienia” – jako nastolatka przymierzała się do kariery wyczynowej łyżwiarki figurowej i synchronicznej. Jednak w uhonorowanych Nagrodą Eisnera autobiograficznych „Zawirowaniach” Walden nie koncentruje się na demaskowaniu ciemnych stron sportu czy na analizie przypadków chorobliwej ambicji rodziców cedowanej na ich pociechy. Zamiast tego autorka „The End of Summer” proponuje wielowątkową, składającą się z dziesięciu rozdziałów (których tytuły nawiązują do nazw skoków i elementów łyżwiarskiej jazdy), wymykającą się fabularnym schematom opowieść w duchu coming-of-age.
Przeprowadzka z New Jersey do Austin (Teksas); problem dręczenia przez szkolnych rówieśników; próba odnajdywania się w nowej grupie; niełatwe wybory połączone z trudami dorastania; pierwsze zauroczenia; kwestia (nie tylko) sportowej rywalizacji, zmagań z własnymi ograniczeniami oraz temat konieczności pogodzenia się z porażką – to tylko niektóre z wątków tworzących „Zawirowania”, które mimo ponurych akcentów przynoszą swoiste uczucie katharsis.
Zwiewna, uproszczona, choć realistyczna kreska sprawia, że czytelnik/czytelniczka swobodnie prześlizguje się przez kolejne strony komiksu, w którym sekwencje kadrów łączą się ze sobą w najrozmaitszy sposób (vide: 24 małe kwadraty na stronę, konstrukcje składające się z 9 symetrycznie rozłożonych ramek czy całostronicowe panele to tylko przykładowe rozwiązania formalne zastosowane przez Walden). Jednocześnie autorka „Clementine” wprowadza do swoich czarno-białych prac barwne dominanty (delikatna żółć, szarość, jasny odcień fioletu), równoważąc chłód cieplejszymi akcentami.
Stylowa, mimo objętości (niespełna 400 stron) kameralna historia, będąca narracją o niełatwej młodości, ale także retrospektywnym zapisem poszukiwania drogi prowadzącej do zrozumienia samej siebie.
Przeprowadzka z New Jersey do Austin (Teksas); problem dręczenia przez szkolnych rówieśników; próba odnajdywania się w nowej grupie; niełatwe wybory połączone z trudami dorastania; pierwsze zauroczenia; kwestia (nie tylko) sportowej rywalizacji, zmagań z własnymi ograniczeniami oraz temat konieczności pogodzenia się z porażką – to tylko niektóre z wątków tworzących „Zawirowania”, które mimo ponurych akcentów przynoszą swoiste uczucie katharsis.
Zwiewna, uproszczona, choć realistyczna kreska sprawia, że czytelnik/czytelniczka swobodnie prześlizguje się przez kolejne strony komiksu, w którym sekwencje kadrów łączą się ze sobą w najrozmaitszy sposób (vide: 24 małe kwadraty na stronę, konstrukcje składające się z 9 symetrycznie rozłożonych ramek czy całostronicowe panele to tylko przykładowe rozwiązania formalne zastosowane przez Walden). Jednocześnie autorka „Clementine” wprowadza do swoich czarno-białych prac barwne dominanty (delikatna żółć, szarość, jasny odcień fioletu), równoważąc chłód cieplejszymi akcentami.
Stylowa, mimo objętości (niespełna 400 stron) kameralna historia, będąca narracją o niełatwej młodości, ale także retrospektywnym zapisem poszukiwania drogi prowadzącej do zrozumienia samej siebie.
Tillie Walden: „Zawirowania” („Spinning”). Tłumaczenie: Kaja Makowska. Kultura Gniewu. Warszawa 2023.
Zadanie dofinansowane ze środków budżetu Województwa Śląskiego. Zrealizowano przy wsparciu Fundacji Otwarty Kod Kultury. |
![]() |
![]() |