Wyobraźcie sobie rozległe, tętniące życiem megalopolis, poprzetykane ulicami nędzy. To Addis-Abeba: niebezpieczny tygiel, nad którym góruje majestatyczna budowla zamieszkiwana przez zamaskowanego Mistrza Obę. Miasto ubóstwa, zbrodni i wielkich ambicji. Tych ostatnich z pewnością nie brakuje Simonowi – prezesowi firmy wydobywczej, który za pomocą latających platform wiertniczych zamierza bezkarnie i do cna wyeksploatować kontynent z ropy oraz innych cennych surowców. Cyniczny przedsiębiorca nie wie jednak, że na jego drodze stanie tytułowy bohater: bladolicy wychowanek slumsów dysponujący zagadkowymi mocami, determinacją oraz wiedzą, czyniącą z niego niebezpiecznego przeciwnika.

W ramach kolejnej odsłony cyklu „Widok na nieznane” wydawnictwo Kurc przygotowało nie lada rarytas: zbiorcze wydanie trzyczęściowej, debiutującej w 1993 roku serii „Dayak”, której scenarzystą i rysownikiem był Philippe Adamov (1956-2020). Francuski artysta – współtwórca „Wód Morteluny” czy „L’Impératrice rouge” – stworzył intrygujący tryptyk, będący cyberpunkowo-magiczną przypowieścią osadzoną w kulturowym pejzażu Afryki. Starcie zaawansowanej technologii ze światem pierwotnych rytuałów stanowi wyraziste tło dla perypetii protagonisty, który w toku opowieści przechodzi liczne (także fizyczne) przemiany, odkrywając prawdę (nie tylko) o sobie samym. Polityczne machinacje, poświęcenie i odrodzenie: to niektóre z wątków stanowiących dramaturgiczną osnowę recenzowanego dzieła, wybrzmiewającego proekologicznym przekazem oraz (tu i ówdzie) dość bezkompromisowymi dialogami. Warto nadmienić, że przy tworzeniu tego aspektu narracji „Dayaka” autora wspierał Claude Carré: scenarzysta „Le Principe de l’Enfer” czy komiksowej adaptacji „Dzwonnika z Notre Dame”.

Oszczędna, ale sugestywna kreska Adamova dobrze sprawdza się w sekwencjach kadrów ukazujących kolejne miejsca wydarzeń, sceny wizyjne bądź spektakularne metamorfozy ludzi i przestrzeni. Transgresyjne doświadczenia, plemienne inicjacje, duża rola detali, szczypta erotyki oraz humoru plus stonowana paleta barw – efekt współpracy autora z kolorystką Julie Dethorey („Louis Ferchot”, „Le Fou du Roy”) – sprawiają, że wizualny aspekt „Dayaka” udatnie dopełnia tę futurystyczno-mityczną narrację, pod którą spokojnie mógłby się podpisać sam Alejandro Jodorowsky.

Ceremonię czas zacząć!

Philippe Adamov: „Dayak” („Dayak. Intégrale”). Tłumaczenie: Jakub Syty. Kurc. Koluszki 2024.