Max jest młodą architektką, którą dopadł zawodowy kryzys. Narratorka nie potrafi się odnaleźć w uniwersum wielomilionowych inwestycji, (prze)ambitnych deweloperów oraz bezpardonowej walki o miejskie działki pod zabudowę. Bohaterka ma bowiem świadomość, że pełne rozmachu urbanistyczne przedsięwzięcia konsekwentnie przyczyniają się do rozpadu lokalnych społeczności. Jednak co innego projekty budowalne, a co innego zastraszanie mieszkańców stojących okoniem na drodze nadchodzących przemian. Wszak w dzielnicy zamieszkiwanej (między innymi) przez Max zaczynają się mnożyć dziwne incydenty.

Beata Pytko (publikująca swoje komiksowe prace między innymi na łamach zbiorówki „Warchlaki na dyskotece: Black Metal”) w swoim pełnometrażowym debiucie zatytułowanym „Mord na dzielni” odwołuje się do prywatnych doświadczeń związanych z pracą w biurze architektonicznym, tworząc kameralną opowieść o wypaleniu zawodowym, etycznych dylematach, bezdusznych trendach oraz konsekwencjach gentryfikacji.

Utrzymana w retrospektywnym tonie historia udatnie łączy w sobie elementy komentarza społecznego, sensacji oraz obyczajówki kładącej akcent na sprawy uczuciowe. Zabawa z perspektywą, jak również kontrastami między czernią i bielą zdecydowanie zdaje egzamin, nadając uproszczonej, cartoonowej kresce jakość pokrewną pracom Marjane Satrapi („Persepolis”), Zeiny Abirached („Gry jaskółek”) czy Jaromira 99 („Alois Nebel”).

Zachęcam do sięgnięcia po ten zaangażowany, wydany w poręcznym formacie i w miękkiej oprawie tom – ku refleksji.

Beata Pytko: „Mord na dzielni”. Kultura Gniewu. Warszawa 2024.