ŚWIATŁO TO MÓJ ULUBIONY KOLOR / Irena Izabela Imańska

Wernisaż: 18 grudnia 2024, godz. 18.00

Wystawa: 18.12.2024–26.01.2025 r.

Galeria Sztuki Współczesnej BWA

al. Wojciecha Korfantego 6,

Katowice

 

SAMODZIELNOŚĆ OBSERWACJI. DZIAŁANIA PEDAGOGICZNE W SZTUCE

Jesteśmy częścią natury, a sama natura spełnia wszystkie warunki obrazu abstrakcyjnego. Patrząc na niebo widzimy czystą abstrakcję. Wgłębiając się w otaczający nas kosmos, możemy już obserwować w pełni abstrakcyjne formy. Oglądając zdjęcia mikroświata i makro – kosmosu widzimy konstelacje geometrii abstrakcyjnej. Odkrycia naukowe i nasze techniczne możliwości zmieniły obraz obserwowanego przez nas świata – możliwości techniki i odkryć nauki, pozwoliły na obserwację natury w spektrum widzialnego światła, w podczerwieni jako ultrafiolet, fale rentgenowskie, fale radiowe, fale elektromagnetyczne.

OBSERWACJA NATURY I OBSERWACJA OBRAZU ARTYSTYCZNEGO

Irena Izabela Imańska proponuje odbiorcy jej twórczości samodzielność i wolność interpretacji, tak jakby widz obserwował wydarzenia naturalne. Artystka jest przedstawicielką twórczego Kosmorealizmu. Pojęcie Kosmorealizm zdefiniował artysta Witold Stypa w latach 80. XX wieku. Słowo to jest zestawieniem dwóch słów z języka greckiego, Cosmo – porządek, a real – rzecz.

W twórczości oznacza to „Rzecz uporządkować” – czyli uaktywnić swoją wyobraźnię w celu znalezienia swojego obrazu i osobistych interpretacji. Natura jest dla nas optyczną abstrakcją. To my tworzymy do niej nasze nazwy i interpretujemy ją na własny sposób. Jej prawdziwe oblicze pozostaje nadal tajemnicą. Prawdziwe oblicze natury nie jest potwierdzeniem tego, co pamiętamy, natura jest dla nas nadal tym, czym jeszcze się nie stała. Dlatego obraz wykonany bez potwierdzania naszych przyzwyczajeń i konwenansów, jest jednym z najlepszych sposobów na zbliżenie się do działań natury. Natura jest spontaniczna i wolna.

DZIAŁANIA PEDAGOGICZNE

Irena Izabela Imańska działa w sposób spontaniczny, żywiołowy i wolny. To są z całą pewnością momenty pedagogiczne o nieocenionej wartości twórczej. Artystka pracuje z młodzieżą jako pedagog w szkole artystycznej, w miejscu o szczególnym zapotrzebowaniu na myślenie twórcze. Twórczość artystyczna powinna jej zdaniem być uwolnieniem od narzuconych schematów i powszechnych upodobań. Artystka wybrała trudną drogę zwłaszcza w czasach zalewu sztuką narracyjną. Obrazy Imańskiej niczego nie udają. Nie ma w nich narracji. Jej obrazy są tym czym są. Istotą ich działania jest szeroko pojęta wolność interpretacji. Sztuka pełni dla Artystki rolę służebną. Odbiorcy jej sztuki mają możliwość stworzenia w swoim mózgu nowych połączeń neuronalnych – tak ważnych dla rozwoju świadomości.

Witold Stypa, „Museum of Future”, Berlin 2024.



Obrazy Ireny Imańskiej to wyjątkowe połączenie emocji, barw i refleksji nad współczesnym światem. Artystka w swoich dziełach łączy intuicyjną wrażliwość z techniczną precyzją, tworząc kompozycje, które poruszają zarówno osobiste doświadczenia widza, jak i uniwersalne pytania o tożsamość, relacje międzyludzkie oraz nasze miejsce w dynamicznie zmieniającej się rzeczywistości.

Imańska posługuje się różnorodnymi technikami malarskimi, od delikatnych impresji po wyraziste, ekspresyjne akcenty, które wciągają widza/widzkę w wielowymiarowy świat jej wyobraźni. Kolor w jej pracach pełni rolę głównego narratora – jest nośnikiem emocji i kluczem do dialogu z odbiorcą/odbiorczynią. W ostatnich latach artystka wzbogaciła swoje dzieła o elementy fluorescencji, które nadają obrazom nowy wymiar, zmieniając ich odbiór w zależności od rodzaju oświetlenia.

Inspiracje artystki czerpane są zarówno z codziennych pejzaży, jak i z abstrakcyjnych wizji, które zapraszają do indywidualnej interpretacji. Każdy obraz jest przestrzenią spotkania – z sobą, z innymi i z nieprzewidywalnością współczesności.

Materiały nadesłane przez organizatorów.
„artPAPIER” objął projekt patronatem medialnym.