1 listopada 21 (357) / 2018

• Konrad Wojtyła

  WIERSZE

  [z desek i pali]
  A gdy gubię się w twym zagubieniu,
  tniemy się; zaciągamy na ostro – siekierki
  i toporki.
  
• Jakub Skurtys

  WSZYSCY BĘDZIEMY JESZCZE MŁODZI (KAMIL KWIDZIŃSKI: 'ROZŁĄKA')

  Między urokliwymi frazami i sztubackimi prztyczkami toczy się więc w „Rozłące” iście bloomowska walka o wytworzenie własnego głosu, który możliwy jest tylko jako głos osamotniony, oddalony, utrwalający brak w sobie samym (ową „rozłąkę”, „rozstęp”, hiatus), a więc głos łamiący się w momencie orzekania. Ta postawa tak bardzo kontrastuje z witalistyczną, erotyczną naturą poezji Kwidzińskiego, że staje się nośnikiem lirycznego dramatu i napełnia tom nową energią.
  

Zrealizowano dzieki wsparciu finansowemu: Samorzadu Województwa Slaskiego, Fundacji - Otwarty Kod Kultury